بنی غانیه خاندانی حکومت گر در غرب اسلامی

بنی غانیه خاندانی از بربرها بودند که در قرن ششم هجری در منطقه شرق اندلس و افریقیه به حکومت رسیدند. نخستین امیر از بنی غانیه محمد بن علی بن غانیه مُسوفی و آخرین آنان عبدا& بن اسحاق است. این خاندان که با حمایت مُرابطان روی کار آمد, پس از سقوط دولت مرابطی و در زمان حاکمیت موحدان از حامیان بزرگ تفکر مرابطان به شمار می رفت. تاخت و تازهای بنی غانیه تا مدت ها سبب سلب آرامش از موحدان شد. سپاهی که آنان از اعراب مهاجر و صحرا گرد فراهم آوردند, سبب آشفتگی اوضاع اِفریقیه در نیمه دوم سده ششم و نیمه نخست سده هفتم شد. ضربات مداوم موحدان و حَفصیان به آنان در افریقیه سرانجام به حضور بنی غانیه در آن جا خاتمه داد. شاخه  دیگر این خاندان در میورقه حضور داشتند که موحدان در سال های آخر سده ششم به حضور آنان خاتمه دادند, این نواحی تا زمان تصرف به دست مسیحیان در دست موحدان باقی ماند.